میلیتاری (Military) |مقالات نظامی

در اوایل دهه ی 60 نیروی دریایی اسرائیل تصمیم گرفت تا شناورهای قدیمی خود را با کشتی های جدیدتر و مدرنتر عوض کند. شناورهای رزمی این نیرو تعدادی ناوشکن و ناوچه ی دست دوم متعلق به جنگ جهانی دوم بودند. در ابتدا اسرائیلیها به آلمان روی آوردند اما فشار اعراب بر روی آلمان سبب شد تا اسرائیل دست نیاز به سوی فرانسوی ها دراز کند. این پروژه "پاییز" نام گرفت و قرار شد تا یک کارخانه ی کشتی سازی فرانسوی طرح های کامل شده توسط آلمانها را اجرا کنند و بسازند.

سحرگاه سوم شهریورماه 1320 روزی که نیروهای انگلیس و شوروی بدون توجه به بی طرفی یک کشور صلح دوست و با نقض این بیطرفی ، کشور ما را در پهنه وسیعی از شمال و جنوب و بخش هائی از نوار مرزی غرب مورد تهاجم قرار دادند ، این تهاجم بی شک یکی از نقاط عطف و سر فصل های مهم تاریخ معاصر ایران است . ماجرای غم انگیزی است که اگرچه تاکنون درباره آن مطالب ، کتب و رسالات بسیاری نگاشته اند ، ولی باز گفتنی های بسیاری هنوز در این مورد ناگفته مانده است . 

بیست و هشتم آگوست 2004، ناوشکن Momsen نیروی دریایی ایالات متحده تبدیل به اولین شناور مجهز به سامانه ی شناسایی مین دریایی با استفاده از شناور بدون سرنشین شد، یعنی سامانه ی AN/WLD-1، سامانه ای مجهز به یک شناور فاقد سرنشین که مجهز به انواع سونارهای عمق متغیر (VDS)  برای شناسایی و طبقه بندی مین های دریایی است.

زمانی که روند جنگ جهانی دوم به ضرر متحدین برگشت آلمان، ایتالیا و ژاپن برای به دست آوردن برتری ، دست کم در سطح تاکتیکی، به ابتکارهای ناامیدانه ای روی آوردند.

شناخته شده ترین این ابتکارها پروازهای انتحاری خلبانهای ژاپنی بود که در بین جهانیان به کامیکازه معروف شدند. آنها فکر می کردند که غرق کردن یا از کارانداختن یک ناوجنگی ارزش زندگی یک خلبان و هواپیمایش را دارد. این معادله بسیار ساده بود اما تاکتیکهای دفاعی نیروی دریایی آمریکا، جنگنده های بیشمارشان و توپهای ضدهوایی که بر روی کشتی هایشان نصب کردند چنان تلفاتی به کامیکازه ها وارد کردند که برتری تاکتیکی آنها را به کمترین کاهش داد.