میلیتاری (Military) |مقالات نظامی

موشک های خانواده ی پیتون انواع موشکهای هوا به هوای ساخت شرکت اسرائیلی رافائل هستند که برای رفع نیازهای نیروی هوایی این کشور طراحی و ساخته شدند. اولین عضو این خانواده شفریر-1 (در زبان عبری به معنای سنجاقک) نام داشت و در سال 1959 ساخته شد.

در سال 1982 وزارت دفاع بریتانیا مناقصه ای جهت به خدمت گرفتن یک موشک ضدتشعشع جدید برای سرکوب دفاع هوایی دشمن برگذارکرد. 

موشک چند منظوره ی کام (CAMM) نام خانواده ای از موشکهای زمین به هوا و هوا به هوا است که توسط شرکت ام.بی.دی.ای و برای نیروهای مسلح بریتانیا ساخته شده است. این موشک مشترکات زیادی با موشک هوا به هوای اسرام دارد اما تجهیزات الکترونیکی ،و به ویژه جستجوگر راداری، آن پیشرفته تر از اسرام است.

موشک پی.ال-12 یک موشک هوا به هوای راداری با هدایت فعال می باشد که در حال حاضر در حوزه ی سلاحهای هوا به هوای ارتش خلق چین بالاترین اولویت را دارد و جانشین پروژه هایی چون موشکهای پی.ال-10 و پی.ال-11 شده است. این موشک هم ردیف موشکهای مدرن غربی می باشد و قرار است که بر روی جنگنده های امروزی و آینده ی چین نصب شود.

یک فروند AH-64 آپاچی در حال شلیک موشک AIM-9X سایدویندر

مقدمه

هلیکوپتر های تهاجمی مجهز به زره و موشک های هوا به سطح دور ایستا در حال تبدیل شدن به تهدیدی فزاینده برای هر ارتشی در میدان های نبرد مدرن است.موشک های زمین به هوا و توپ های ضد هوایی نیز ، سلاح مناسبی برای مقابله با این بالگردها در ارتفاع پایین نیست.یکی از راه حل های مقابله با این مشکل ، استفاده از بالگردهای مسلح به موشک های هوا به هوای کوتاه برد است.هلیکوپترهای تهاجمی اساسا" برای انجام عملیات های هوا به زمین ساخته و تجهیز شده اند و در هنگام تولید ، سازندگان  به فکر نبردهایی هوایی با آن نبوده اند (به جز معدود هلیکوپترهای مدرن امروزِ).اما نصب موشک های هوا به هوای حرارتی بر روی هلیکوپترهای مختلف ، باعث می شود بدون صرف هزینه نچندان بالا صاحب یک یک رهگیر هلیکوپتری در مقابل هلیکوپترها و هواپیماهای پشتیبانی نزدیک دشمن شویم.برای رسیدن به چنین توانی نیز نیاز به طراحی و توسعه سلاح های مناسب می باشد.در طی دهه های گذشته ، تعدادی از هلیکوپترهای مختلف ، به موشک های هوا به هوای کوتاه برد مسلح شده اند ؛ این موشک ها یا بر اساس موشک های دوش پرتاب بوده اند مانند FIM-92A استینگر یا بر اساس موشک های هوا به هوای جنگنده ها مانند AIM-9 سایدویندر.هر کدام از این دو موشک ، دارای مشکلاتی و نقایصی هستند ؛ موشک استینگر به دلیل سرجنگی 1 کیلوگرمی ضعیفی که دارد ، سلاح مناسبی برای مقابله با هلیکوپترهای سنگین و زره پوش تهاجمی نیست.موشک سایدویندر نیز به دلیل وزن بالا و جثه نسبتا بزرگ باعث محدودیت در تعداد قابل حمل و کاهش قدرت مانور هلیکوپتر حامل می شود.

موشک "Kh-59"، یک موشک کروز دارای سیستم هدایت تلویزیونی با پیشرانه سوخت جامد دو مرحله ای و 115 کیلومتر برد ساخت اتحاد جماهیر شوروی می باشد. این موشک به نام دیگر "Kh-59M" و با یک سر جنگی بزرگتر و موتور توربوجت نیز ساخته شده است. این سلاح در درجه اول یک موشک زمین پایه بوده اما نوع دیگر این موشک به نام "Kh-59MK" برای هدف قرار دادن کشتی ها و ناوگان دریایی طراحی شده است .

ساعت یک بامداد 17 ژانویه سال 1991 هشت فروند بالگرد آپاچی از یگان هوانیروز آمریکا واقع در غرب عربستان سعودی رهسپار ماموریت"نورمادی"شدند.هدف اصلی عملیات انهدام دو ایستگاه راداری مهم عراق در فاصله 56 کیلومتری بود.گروه به دو تیم چهار تایی تقسیم شد و به مدت 90 دقیقه در سکوت کامل رادیویی در ارتفاع پایین به پرواز در آمد.درست در ساعت 2:38 بامداد بالگردهای آپاچی 28 موشک هلفایر به سمت دو ایستگاه راداری شلیک کردند و به انهدام آن منجر شد و کریدوری به پهنای 32 کیلومتر ایجاد کرد.5/4 ساعت بعد عملیات"توفان صحرا"شروع شد و بیش از صد فروند هواپیما شروع به حرکت بر فراز عراق کرد.این عملیات را نخستین کاربرد موشک هلفایر می دانند.

AIM-۷ SPARROW یک موشک هوا به هوا ، هدایت شونده به وسیله رادار و دارای کلاهکی با  قدرت انفجاری بالاست. این موشک چند منظوره قابلیت عمل در همه شرایط و همه ارتفاعات را دارد و می  تواند از هر جهتی به هواپیما و موشک های با عملکرد بالا حمله کند. سری موشک های AIM/RIM - 7  هوا به هوا ، نیمه فعال و بدون موتور همراه است که به صورت ریلی و پرشی پرتاب می شود.

موشک 5 اینچی هوا به سطح یا FFAR موشک آمریکایی موثر در طول جنگ جهانی دوم بود که از آن برای حمله از هواپیما به اهداف زمینی و کشتی استفاده می شد.انواع مختلفی از این موشک که هم به راحتی بر روی هواپیما ها نصب می شد و هم برای از بین بردن کشتی ها و قطار های باری و اهداف زمینی فوق العاده مقرون به صرفه بود .برد حدود یک مایلی (1800 متری) آن باعث می شد هواپیما ها برای شلیک موثر به سمت هدف بسیار نزدیک رفته و همین امر مشکلاتی را برایشان بوجود می آورد اما با این حال سر جنگی 20 کیلو گرمی آن و قدرت انفجاری بالا نسبت به وزن کم آن راه را برای حضور بیشتر این موشک طی جنگ جهانی دوم هموار کرد.