زمان جاری : جمعه 14 اردیبهشت 1403 - 9:27 قبل از ظهر

تعداد بازدید 4879 تهاجم آردنن ؛ آخرین فرصت هیتلر برای جلوگیری از پیشروی متفقین
نویسنده	پیام

admin ارسال‌ها : 44 عضویت: 20 /6 /1392 محل زندگی: گنبد کاووس سن: 19 شناسه یاهو: adel.khoje تشکرها : 5 تشکر شده : 8

تهاجم آردنن ؛ آخرین فرصت هیتلر برای جلوگیری از پیشروی متفقین متفقین پس از آن که در اوت 1944 پاریس را آزاد کردند با سرعت در شمال اروپا و غرب پخش شده و با آزاد کردن بلژیک و فرانسه، از راین گذشته و خاک اصلى آلمان را مورد تهدید قرار دادند. در این زمان پس از شکست متفقین در عملیات هوابرد ماه قبل، هیتلر طرح ضد حمله‏ ى بزرگى را تدارک دید که در آن آلمان‏ها با عبور از راین قواى متفقین را در هلند دچار مشکل کرده و به دونیم مى ‏کردند.هدف دیگر این طرح اشغال منطقه‏ ى باستونى و دستیابى به مخازن سوخت آمریکایى‏ها بود. براساس این طرح دو لشکر زره‏پوش اس اس با گرفتن این مخازن هم زمان هم مشکل سوخت تانک‏هاى آلمانى را (که اکنون به دلیل نبود سوخت بدون استفاده بودند) حل مى‏کرد و هم تانک‏ها و نفربرهاى آمریکایى را تا ماه‏ها به دلیل نداشتن سوخت زمینگیر مى‏کرد. مخالفت ستاد ارتش آلمان فون روندشتت، فرمانده کل قواى آلمان در غرب، با این حمله از همان ابتدا مخالف بود. به اعتقاد او، از این نیروهاى مهاجم باید براى اقدامات مهم‏ترى استفاده کرد. ستاد ارتش آلمان نیز این حمله را نوعى خودکشى مى‏دانست چرا که معتقد بود آمریکا و انگلیس در حال حاضر آن قدر تانک، سرباز و توپ در اختیار دارند که هر حمله‏اى به این واحدها در نطقه خفه خواهد شد. ستاد مشترک ارتش آلمان اما هیتلر این نکات را قبول نکرد و به این استراتژى تأکید داشت که «مهم‏ترین دفاع حمله است» هیتلر على‏رغم مخالفان خود در نهایت در 16 دسامبر حمله به خط دفاعى آمریکا در آردن و رن علیا را آغاز کرد. در این نبرد سرنوشت‏ساز بازوان ارتش آلمان را ارتش ششم زرهى آلمان و واحدهاى ورزیده‏ى اس اس تشکیل مى‏دادند. اس اس‏ها در حقیقت قواى ذخیره‏ استراتژیک هیتلر محسوب مى‏شدند و وى از آنها تنها براى نبردهاى سرنوشت‏ساز استفاده مى‏کرد. آخرین قمار هیتلر برای تعیین سرنوشت آلمان پیشروى اولیه در این نبرد هیتلر مانند قمارباز بزرگى تمام هستى خود را بر صفحه بازى ریخت. نبرد آردن با حمله ارتش آلمان نازی در شب 16 دسامبر 1944، در تاریکی و مه غلیظ حاکم بر میدان نبرد آغاز شد. هزاران تانک آلمانى در پناه آتش 2000 هواپیماى بمب افکن حمله را آغاز کردند. کارشناسان آلمانی پیش بینی کرده بودند که وضعیت جوی برای چند روز آینده امکان مداخله نیروی هوائی متفقین را فراهم نخواهد کرد و همچنان هوا ناپایدار خواهد بود و این مسئله باعث خواهد گردید که امکان پشتیبانی هوائی از نیروهای زمینی غیر ممکن گردد . این پیش بینی درست از آب در آمد و قوای مهاجم آلمان نازی طی 5 روز پس از آغاز عملیات موفق به ایجاد شکاف در خط جبهه نیروهای آمریکائی گردید. آمریکایى‏ها که اصلا انتظار چنین ضد حمله‏اى را از ارتش شکست خورده‏ى آلمان نداشتند کاملا غافلگیر شده و خطوط دفاعى آن‏ها شکافته شد آلمان‏ها از آردن گذشته و به شهر باستونى در 150 کیلومترى بروکسل (پایتخت بلژیک) رسیدند. تیربارچی ها اس اس ارتش آلمان نازی سقوط باستونى به معناى در خطر افتادن بلژیک تازه رها شده نیز بود. بنابراین لشکر 101 هوابرد آمریکا با 15 هزار چترباز براى دفاع از شهر محاصره شده توسط قواى آلمان‏ها انتخاب شد. در شب هجدهم ماه دسامبر لشکر 101 هوابرد آمریکا ماموریت یافت با منتهای سرعت به باستونی بشتابد. این لشکر با کامیون حرکت کرد و پس از بیست و چهار ساعت راهپیمایی بدون وقفه فقط چند ساعت قبل از ورود ارتش آلمان به باستونی وارد شد و آن را تصرف کرد. قوای آلمان این لشکر را محاصره کرد اما نتوانست مقاومت آن را در هم بشکند. در 22 دسامبر ژنرال آلمانی هاینریش فون لوتوویتس فرمانده سپاه چهل و هفتم آلمان یک یاداشت برای فرمانده لشکر 101 هوابرد آمریکا به نام ژنرال مک اولیف فرستاد و درخواست کرد تسلیم شود اما مک اولیف این درخواست را رد کرد. 24 دسامبر چند لشکر از ارتش سوم ژنرال پاتون به کمک نیروهای مدافع اعزام گردید. ورود ژنرال پاتون آیزنهاور، فرمانده‏ى قواى آمریکا، بلافاصله به مارشال زرهى پاتون دستور داد به هر قیمت مانع ورود قواى زرهى آلمان به باستونى شود. این در حالى بود که لشکرهاى زرهى آمریکا حداقل یک هفته با شهر مذکور فاصله داشتند. بنابراین اس اس‏ها مدت کمى وقتى داشتند تا چتربازان معروف لشکر 101 را شکست دهند (لشکر 101 هوابر آمریکا هنوز هم واحد پیشرو آمریکا در نبردهاى قرن 21 است) اس اس‏ها در پناه تانک‏هاى خود با قدرت تمام خانه به خانه در باستونى پیش رفته اما از بخت بد سر و کار‏شان با مشتى سرباز معمولى نبود بلکه با رنجرهاى آمریکایى طرف بودند که راه ماندن و مردن را انتخاب کرده بودند. در نبردهاى مذکور کار به جنگ سرنیزه و استفاده از کارد و سایر سلاح‏هاى سبک نیز رسید اما على‏رغم کشته شدن 4 هزار تفنگدار آمریکایى آنها اسلحه را زمین نگذاشتند. این در حالى بود که به فرماندهان لشکرهاى اس اس خبر رسید قواى پاتون در راه است. نمایش ستون‏هاى فولادین آمریکا در نبرد با دشمنانش چندان نیاز به «شجاعت سربازان» نداشت چرا که هر کجا حریف را مقاوم مى‏دید با بسیج انبوهى تانک، هواپیما و کشتى آن‏ها را درهم مى‏کوبید. ژنرال پاتون نیز در 26 دسامبر با استفاده از ده‏ها هزار تانک و زرهپوش (برخى منابع واحدهاى موتوریزه وى و تانک‏هایش را تا 130 هزار دستگاه نیز ذکر کردند) اکنون به پاى بلندى‏هاى اردن رسیده بود و تانک‏هاى شرمن در مصاف با تانک‏هاى پانزر آلمان‏ها با برخوردارى از برترى وحشتناک عددى، آن‏ها را از سر راه کنار مى‏راندند. ژنرال آنتونی مک اولیف، فرمانده لشکر 101 هوابرد نقش تعیین کننده ای در شکست آلمانها در نبرد آردن داشت فرماندهان واحدهاى اس اس که نیروهاى وى در حال نبرد تن به تن در شهر بودند متوجه شدند که ارتش ششم زرهى آلمان قادر به مقابله با ستون‏هاى فولادین پاتون نیست و عقب نشسته است، حال آن که براى آنها تنها راه، جنگیدن و یا تسلیم بود. اس اس‏ها «جنگیدن و مردن» را انتخاب کردند و تقریبا از واحدهاى مذکور کسى زنده نماند. باقى مانده زرهپوش‏ها و تانک‏هاى آلمانى نیز به شرق راین و داخل خاک آلمان عقب‏ نشینى کردند. نتیجه‏ نبرد نبرد آردن را مى‏توان آخرین تحرک آلمان براى عقب انداختن «سرنوشت محتوم شکست» دانست اما شکست اردن سبب شد تا آلمان بهترین سربازانش را براى حمله بیهوده از دست بدهد و نه تنها موفق به دسترسى به منابع سوخت متفقین نشود بلکه باقى مانده‏ى سوخت تانک‏هایش را نیز بر سر این حمله بگذارد تا آن جا که ژنرال مانتوفل، جانشین فرمانده‏ى قواى آلمان در جبهه غرب، علل فروپاشى ارتش آلمان در ماه‏هاى آخر جنگ را انجام همین عملیات غیرمنطقى مى‏داند. این شکست سبب شد تا آمریکایى‏ها در 7 مارس 1945 (سه ماه بعد) از رود رن گذشته و 50 روز بعد در برلن باشند. آرنهایم یا آردن آخرین میخ‏ها بر تابوت جاه‏طلبى‏هاى هیتلر بودند. البته نباید از یاد برد که سربازان آلمان‏ها نیز در این نبرد بسیار دلیرانه جنگیدند. آن گونه که به آن‏ها اطلاع داده شده بود قرار بود آنها تنها «پیشقراول» باشند اما بعد حتی به آنها گلوله هم نرسید. چکیده نام نبرد: تهاجم آردن یا آردنن (Ardennen) تاریخ : 16 دسامبر 1944 الی 25 ژانویه 1945 مکان : بلژیک ، هلند ، لوکزامبورگ طرفین درگیر : متفقین شامل : ایالات متحده آمریکا ، انگلستان ، کانادا قوای محور : آلمان فرماندهان طرفین : متفقین : دوایت آیزنهاور ( آمریکا ) ، عمر برادلی ( آمریکا ) ، کورتنی هورگس ( آمریکا ) ، آنتونی مک اولیف ( آمریکا ) ، برنارد مونت گمری ( انگلستان ) آلمان : والتر مدل ، گرد فون روندشتت ، هاسو فون مانتیوفیل ، سپ دیتریش ، اریش برندنبرگر ، هاینریش فون لوتوویتس قوای طرفین : متفقین : 840 هزار سرباز ، 424 تانک ، 394 توپ آلمان : 500 هزار سرباز ، 500 تانک ، 1900 توپ تلفات طرفین : متفقین : آمریکا 89.500 کشته ، زخمی ، اسیر و مفقود انگلستان 1.408 کشته ، زخمی ، اسیر و مفقود آلمان : 91.132 کشته ، زخمی ، اسیر و مفقود نتیجه: شکست قطعی آلمان امضا کاربر بزرگترین افتخار آن نیست که هرگز شکست نخوریم،بلکه آنست که پس از هر شکست دوباره برخیزیم. The greatest glory in living lies not in never falling, but in rising every time we fall.

دوشنبه 28 اردیبهشت 1394 - 22:47

تشکر شده:

پاسخ ها

برای نمایش پاسخ جدید نیازی به رفرش صفحه نیست روی تازه سازی پاسخ ها کلیک کنید !